Çok sevdiğim bir arkadaşımdan, geçtiğimiz yılbaşında, özenle hazırlanmış bir yılbaşı hediye kutusu almıştım. Bilinçli seçtiği iki müthiş kitap, şık bir defter ve en az onun kadar şık olan bir ajanda… Dolu dolu bir kutuydu.
Benim gibi okumaya, yazmaya heves duyan biri için ise daha makbul bir hediye olamazdı...
O gün bugündür, ajandanın içerisinde yer alan günlük veya haftalık notları heyecanla takip ediyordum. Heyecanı kaçmasın diye de bir sonraki güne ait notlara veya hikayelere de hiç ilişmiyor, sayfaları çevirmeye imtina ediyordum.
Bugün uyandığımda ise, günün hikayesinin başlığı : Kasa her zaman kazanır, idi…
Çoğu insan kumarın temel mantığını ıskalayabilir; eğlence olarak bakabilir, zaman geçirme faaliyeti olarak, sosyalleşme alanı olarak görebilir. Saygım sonsuz. Keza herkesin kendi fikri, düşüncesi… Sonuçta bu hayatta her koyun kendi bacağından asılıyor.
Bununla beraber şunu da kabul etmek gerekir diye düşünüyorum ki kumarın mühim bir gerçeği de kazananın her zaman kasa olması.
Ajandamın bugünkü sayfasında yer alan kıssadan hissede ise kumar uğruna ödenen bedeller üzerine pek nahoş bir anlatım yer alıyordu.
Ajandama kendi yazacaklarımı yazıp kapattıktan sonra bir düşündüm.
Kumarı bir sembol olarak alıp, kaybetmeye göze aldıklarımı, karşılığında kazandıklarımı düşündüm…
Bilanço fena değil gibiydi.
Zannediyorum biz insanlar, doğamız gereği, ancak ve ancak değer vermediklerimizi masaya koyuyor, pazarlık konusu yapabiliyoruz.
Gerçekten önemsediğimiz şeyleri sakınıyoruz.
Kimi zaman kendimizden bile… Doğru değil mi?
Kumar sadece masada değil ki…
Hayatın da yer yer kumara sahne olduğu oluyor.
Oyuna göze aldığımız miktarlarla başlıyor, icap ederse eli arttırıyoruz…
Kazanmak uğruna vazgeçiyoruz…
Bir kumarhanede düzen nasıldır?
Üst üste kazanınca önce bedava içki ikramı gelir.
Kazanmaya devam ederse açık büfeye davet alınır.
Şansı dönmeyecek bir talihliyse bu kişi, kendisini ücretsiz süitinde bulur.
Ne kadar kazanırsa kasa için o kadar iyidir.
Neden mi?
Oyun uzadıkça kaybetme ihtimali artar.
İnsan kusurludur.
İnsanın kusurları vardır, kendine yenilir.
Bir kumarbaz, kesesini geçici olarak doldurmanın yarattığı sahte güven hissinden ötürü, kumar masasına otururken aklından geçende muhtemelen çok daha fazlasını kaybederek masadan kalkacaktır.
Kazanırken tehlike çanları yaklaşır.
Buna benzer bir matematikle, hayatın içerisinde de
Başarılıyken,
Mutluyken,
Her şey yolundayken kendi kendime daha kontrolcü, daha dikkatli kesilirim.
Belki o büyüyü bile gerektiğince tadamadığım zamanlar olmuştur…
Ama bilirim,
Çok da inanırım…
Gün gelir herkesin sırası gelir.
Ne kazandığıma takılırım, ne de kaybettiğime...
Hepsi birer misafir...
Hepsi geçici...
Sevgilerimle,
