Mutlu Sonsuz

Defalarca dile getirdim, kendimi çok seviyorum. Belki direkt bir şekilde yapmadım bunu ama beni yaşayan veya beni tadan her bir kimse, kendime duyduğum yeterliliği kolaylıkla yorumlayabilir… Bu kifayetliliği, bir kadına borçluyum… Çocukluğuma bir baba kız aşkı, bir de güçlü bir kadın, güçlü bir anne sığdırabilmiş olmanın konforuyla genç bir kadın olmanın tazeliğini deneyimliyorum. Her gün, her gece kendime döndüğüm ritüellerim var. Kendimle konuştuğum ve bunları yitirmemek adına tuttuğum kayıtlarım var. Farkındalıkla yol almanın en büyük keyfi, dönüp kendine baktığında, nerelerden geçtiğini tanıyabilmekte yatıyor… Bildiğin yol, seni bilmediğine cesaretle itiyor… Bu Pazar sabahına -önceki yıllardan bir ‘ben’ paylaşma isteğiyle- gözlerimi aralıyorum, buyursunlar : "Mutlu sonsuz... Uzun zamandır hep sıradaki dercesine koşturuyorum... Bugün, biraz önce, bir an... Gülümsetecek bir sebep, beni durmaya çağırdı... Büyüsüne yakalandım... O anda düştü hatırıma bu şarkı; bir Sezen Aksu şarkısı, mutlu sonsuz... Ve Sezen Aksu yaşanmışlığı taşıyor, duygusunda... Kendini aşka teslim edebilen, koca yürekler var; iyi ki bu dünyada, bir şekilde bizlere dokunuyorlar ve cesaretlendirircesine aşka davet ediyorlar...